تعداد بازدید : 314056
تعداد نوشته ها : 398
تعداد نظرات : 55
AMD قصد دارد در سال آینده حقیقتاً مقیاس پذیری معماری Opteron خود را با فراهم کردن پلتفرم هایی با پشتیبانی از پیکر بندی های حداکثر ۳۲ سوکتی به نمایش بگذارد که واقعاً مقیاس پذیری معماری AMD Direct Connect را نشان می دهد. پشتیبانی از مجازی سازی ، موضوع متداول دیگری برای معماری های در حال ظهور AMD است. اما این امر هم چندان تعجب آور نیست.
هنگامی که فیل هستر به اهداف آینده معماری AMD اشاره می کرد، تنها مثالی که برای توسعه FPU در AMD ۶۴ آورد، ایده معرفی توسعه هایی بود که به رندرکردن سه بعدی شتاب می دهند.
بیشتر روی مدل های کاربردی مانند رندرینگ سه بعدی متمرکز خواهند بود هستر با اشاره به استفاده از توسعه های معماری AMD ۶۴ ، بیان کرد که ممکن است طراحی های آینده چندهسته ای بتوانند با هسته های همه منظوره، تقریباً مانند سخت افزارهای ویژه رفتار کنند.
اما او از اظهار نظر در مورد استفاده از سخت افزارهای ویژه مشابه SPE موجود در پردازنده های Cell، در ریزپردازنده های آینده AMD، خودداری کرد.
ما تا حدودی با نظر هستر درباره این موضوع موافقیم زیرا او از یک دیدگاه بسیار نرم افزاری این پرسش را پاسخ داد. نرم افزارها درحال حاضر نیازمند سخت افزار ویژه نیستند، بلکه به هسته های همه منظوره با کارایی بالا نیاز دارند که به طور بالقوه برخی دستورالعمل های ویژه برنامه های کاربردی را نیز داشته باشند
بدیهی است همچنان که ریزپردازنده های AMD سریع تر، قدرتمندتر و گسترده تر می شوند اتصالات سریعتر ( HyperTransport ۴.۰ ) و گذرگاه های حافظه سریع تر ( DDR۴/FBD۲) نیز لازمند.
هستر مجدداً بر تصمیم AMD برای تولید یک معماری ریزپردازنده ویژه کامپیوترهای موبایل در آینده تأکید کرد. یعنی همان کاری که اینتل با Pentium M انجام داد. AMD به احتمال زیاد هنوز سال ها با یک محصول قابل عرضه فاصله دارد. اما تیمهای طراحی در حال حاضر در مرحله تعریف ویژگیهای پروژه قرار دارند.
بنابراین با آنکه امروزه Turion ۶۴ چیزی جز یک Athlon ۶۴ تغییر نام یافته و با یک پروسه تولید اصلاح شده نیست، اما پشتیبانی مستمری از Turion ۶۴برای تبدیل شدن آن به یک محصول بسیار متفاوت تر از مدل دسکتاپ آن وجود دارد.
ما همچنین از عقیده فیل در مورد محدود کننده های ولتاژ مبتنی بر CMOS درون پردازنده، مشابه آنچه اینتل چند ماه پیش در IDF به نمایش گذاشت، سوال کردیم.
با کمال تعجب دیدیم که فیل آن را بسیار گران قیمت توصیف کرد و گفت که تخصص مورد نیاز برای تولید محدود کننده های ولتاژ در CMOS بسیار متفاوت از دانش تولید ریزپردازنده است و به همین دلیل کار خیلی آسانی نیست.
بنابراین، گرچه فیل هستر به طور کامل آنرا به عنوان یک گزینه رد نکرد، ولی برخلاف اینتل خود را نسبت به آن شیفته و علاقمند نشان نداد. اینتل پیشاپیش در IDF استدلال هستر در این مورد را رد کرد. با این گفته که وقتی بتوان محدودکننده ولتاژ را در سیلیکون قرار داد، می توان با تولید انبوه آن و مقیاس پذیری مرتبط با قانون مور، هزینه ها را کاهش داد.
با آن که دیدن ایده هایی از مسیر آینده AMD خوشایند بود، هستر در مورد جزئیات چیز زیادی به ما ارائه نکرد. ما چنین احساس کردیم که او از ارائه بسیاری از اطلاعات خودداری میکند. یعنی همان کاری که در موارد زیادی عادت AMD بوده است. از سوی دیگر، محصولات AMD بسیار رقابتی هستند، و ریز معماری نسل جدید اینتل تا نیمه دوم سال آینده عرضه نخواهد شد. این مدت، زمان زیادی است تا AMD روی موفقیت معماری های Athlon ۶۴ و Opteron تکیه کند و حتی فرصت بیش از اندازه ای است تا AMD در مورد آن چه خواهد آمد، اطلاعات دقیق تری به ما بدهد.
در واقع آن چه ما متوجه شدیم این است که: به استثنای برخی بروزرسانی های جزئی و انتقال به DDR۲، ریز معماری Athlon ۶۴ در تمام سال ۲۰۰۵ بدون تغییر مانده است.
---------------------------------