به گزارش خبرگزاری مهر، ماموتها و گونه مهمی از آنها یعنی ماموتهای پشمالو که به ماموتهای توندرا نیز شهرت دارند در مناطق آمریکایی شمالی و اوراسیای شمالی ساکن بوده اند و درخصوص انقراض نسل آنها صحبتها و نظریه های گوناگونی وجود دارد.

نکته جالب توجه درخصوص ماموتها این است که گونه کوچکی از آنها که به ماموتهای کوتوله شهرت دارند تا سال 1700 پیش از میلاد مسیح و در جزیره "رانگل" واقع در مناطق سردسیر شمالی زندگی می کرده است.

اکنون در راستای نظریه هایی که تا پیش از این درباره چگونگی انقراض نسل این جانوارن عظیم الجثه ارائه شده است، دانشمندان درباره از بین رفتن ماموتها بر اثر برخوردهای فضایی به داده های جدیدی دست یافته اند که می تواند بیش از گذشته به افزایش سطح درک دانشمندان و دیرینه شناسان در این خصوص منجر شود.

نظریه بحث برانگیزی که هم اکنون درخصوص انقراض نسل ماموتها مطرح است حاکی از این است که یک سری برخوردهای فضایی با زمین، زمینه ساز نابودی کامل این جانوران در منطقه آمریکای شمالی شده است.

دانشمندانی که به بررسی این موضوع می پردازند اخیرا از کشف نانو الماسها و سایر مواد خارجی عجیبی خبر داده اند که می توانند نشان روشنی بر از بین رفتن ماموتهای آمریکای شمالی به واسطه برخوردهای فضایی باشند.

دانشمندان بر این باورند عمر این برخوردهای فضایی با آغاز سرد شدن اوضاع جوی در طول مدت زمان طولانی همراه بوده است و زمان آن نیز به 13  هزار سال پیش باز می گردد.

بررسیهای قبلی دانشمندان گویای این حقیقت علمی بوده است که بسیاری ازحیوانات غول پیکر در همین دوران نابود شده اند.

آنچه که دانشمندان در خصوص کشف نانو الماسها به آن دست یافته اند حاکی از آن است که احتمالا ستاره بزرگی منفجر شده و نتیجه آن چیزی جز یخبندان ناگهانی هزار ساله نبوده است. به دنبال این شرایط سخت اقلیمی ماموت های ساکن در آمریکای شمالی نابود شده اند.

به نظر می رسد تأیید نابودی ماموتها به واسطه برخوردهای فضایی اکنون جذابیت بیشتری پیدا کرده باشد چون پیش از این دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که دایناسورها نیز در 65 میلیون سال پیش و به دلیل همین برخوردهای فضایی منقرض شدند.

یافته‌های اخیر دیرینه‌شناسان در مورد ماموت‌های چند هزار ساله نشان داده است آخرین بازماندگان این نسل از جانوران در سرزمین‌های آمریکای شمالی می‌زیسته‌اند.